Det Spritzehos

Herrstein   Verbandsgemeindemitteilungen     Ausgabe 41/84


Das alte Spritzen- und Kelterhaus in Mackenrodt wurde 1964 abgerissen und an seiner Stelle wurde bereits im gleichen Jahr durch die Weitsichtigkeit des damaligen Gemeinderates, unter Führung von Bürgermeister Artur Alt ein schöner Ortsmittelpunkt in Form eines Edelsteinbrunnens geschaffen, dessen 20-jähriges Bestehen vor kurzem gefeiert wurde.
Das Spritzenhaus jedoch bleibt nach wie vor in guter Erinnerung. denn hier traf man sich schon zu früherer Zeit, wenn es galt, aus welchem Anlaß auch immer, die Dorfbevölkerung zusammenzurufen, wie aus dem folgenden Mundartgedicht von Arnold Schappert hervorgeht.


Det Spretzehos

Am Spretzehos, von Alters her
war emmer schon viel los,
loat hot mer sich von üwerall her
versammelt klain, wie groß.
Owet for ebbes se schaffe war
orer for sie kierwe,
De Treffpunkt der war emmer klar,
do konnt sich niemand wiere.

De Borjob hot schon en der Frei
en sein Tut geblos,
dann kame vom ganze Dorf die Sei
os dem Stall eros of die Stroß.
Der hot frier die Sei gehut
om Seiwasem lo uwe,
gesammelt horrer se am Spretzehos
un dann durch Dorf getriewe.

Dreimol am Dach kame die Kei
zum Wassersofe an,
denn am Spretzehos vor langer Zet
hot schon e Komb gestan.
Det Spretzehos war fier schon
de Meddelpunkt der Welt,
manch ener se Gleck loat fon.
un dat for wenig Geld.

De Schereschlefer von wet her,
hat load ach oft se Stand,
die Messer un ach manche Scher
hot scharf gemach der noch von Hand.

De Kesselflecker kam ach dix
an us alt Spretzehos
die Debbe gefleckt hot der fast for nix
denn em Löte do war der ganz groß.
Die Debbe met Lecher hon mir dem dann bracht
un dat so schnell wie et geht,
denn dofor hot der, jo dat war en Pracht,
us so en schen Peef dann gelöt.

De Schiremflecker un die Zigeiner
die kame and Spretzehos
do war alt, dat gläbt mir haut käner
manchmal die Hölle fast los.

Am schenste un dat gläbt mir nure
d‘war lerer nur emol em Johr,
waret loat ohne am Bure,
wenn d' Kaspertheater war do.
Met Musik, Gejohle un viel Trara,
hon die die Kulisse dann ofgeschla.
Un dann hot de Kasper un dat for zwen Grosche
oft bis en die Nacht de Deiwel verdrosche.

So war dat joren, so war dat joros
lo onne am alte Spretzehos.
Em Friejohr, do hot mer det Furer varstait
un anschließend emmer e wenig gemait.
Die Dorlschell hot die Leit alamiert
un am Spretzehos sesamegefiehrt.

Die Feierwehr, dar es kä Witz
ho! ab un zu gegukt no de Spretz.
Hydrante hots domols noch net genn,
von Hand es gebombt wor, dat war manchmol schlemm.
Vom Weiher do hot mer det Wasser gestaut,
em Grawe, jo dat war noch annerscht wie haut.
Bis d' Wasser dann do war, jo dat war bekannt,
war d' Hos fast schon nierer un abgebrannt.
War em Hierbst dann die Frucht onner dem Dach
hot mer am Spretzehos die Rotte gemach,
die Rotte hon dann met enanner gedrescht,
om Dreschplatz, jo do war die Frendschaft noch echt.

Wenn d 'Ubst em Späthierbst zerisch war,
es mer mem Wan voll an d’ Spretzehos gefahr.
Die Kelter hot dann net me stell gestan,
de Viez es gelaf en Emer un Kann.
Hor mer dovon zu viel getronk, dat war ganz sicher,
dann hat mer drei Dach lang ganz schen de Schesser.

Die Fraue hon owends die Biere geschielt,
die Ménner derzet hon Karte gespielt.
Am annere Dach hot mer die Leckschmier gekocht,
un ach dobei üwer manche Schnetzje gelacht.

Em Wenter do hot der Schnee hoch geleä,
dat war recht beschwerlich dann for die Peär,
die Milchfuher, die mußte nämlich fahre,
die Milch in die Stadt, von Lare zu Lare.
So hot dann die Dorfschell wierer getönt:
Haut meddach um ain, do wird gefröhnt,
os jerem Hos, e Mann met Schepp,
die Stroße were freigescheppt.
De Treffpunkt, dat war jerem klar,
ach dobei am alte Spretzehos war.

So kame die alte, zu jerer Zet
an d´Spretzehos, denn dat war net wet.
De Theis Karl, de Klain Fretz un ach dem Manges,
die ware do wenn´d om ebbes Wichties gang es.
De Conner Carl, de Mohr Job, de Kullmanns Julius
die kame ach an, ganz ohne viel Brulius.
De Lang Job, de Schappert, die zween vom Weiher
die hon nie gefehlt, wenn´d genn hot en Feier.
De Wahl, de Sewel, der Drehrleps Groß
All kamen se, wenn et golt hot, an Spretzehos.
De Gönner Jäb, de Schuler Franz un ach de Schuche Kal
die drei un ach de Gettmann noch, harre nie en anner Wahl.
De Schuchperersch Loi, de Schmidt Kal, de Wes
all kamen se, wenn en Versammlung gewes.

De Zemmersch Job war ach debei.
de Fetzer un de Galli,
dat war viel schener noch wie haut die Hunsrück Rally.
Un harre die dann mol ener getronk,
dann hot Beermanns Ernst noch det Hahnelied gesong.
Jo dat ware Zete, do waret noch schen,
do konnt mer en Ruh noch an´d Spretzehos gehn.
Doch haut do hon mir dat net me,
et dout em alt manchmol e bisje weh.
Drom wenn de am Herz haut manchmol best krank,
dann komm an de Bure, Ioat steht en schen Bank.
Setz dich, un Ioster dem Wasser dann zu
un gönn dir e mol e klewenig Ruh.
Denn viel zu schnell vergeht die Zet
un es es dann net me wet
bis geht ach us Lämpche os
un us gehts wie dem Spretzehos.


 

Vorgetragen von Günter Conradt bei einem Mehrgenerationentreffen im September 2018

Druckversion | Sitemap
© Ortsgemeinde Mackenrodt